เฉินเซิ่ง(陈胜)และอู๋กว่าง(吴广)
หลังจากที่การปฏิวัติของเฉินเซิ่ง(陈胜)และอู๋กว่าง(吴广)ได้พ่ายแพ้ลงนั้น หลิวปัง(刘邦)และเซี่ยงอวี่(项羽)ได้นำชาวนา(农民)ทำการต่อต้านการปกครองของราชวงศ์จิ๋น(秦朝)ต่อไป ในปี 207 ก่อนคริสต์ศักราช เซี่ยงอวี่(项羽)อาศัยกำลังพลที่น้อยกว่ารบชนะกองทัพใหญ่ปราบกองกำลังหลักของกองทัพจิ๋นได้ที่จวี้ลู่(巨鹿) (ปัจจุบันอยู่ที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของผิงเซียง(平乡) มณฑลเหอเป่ย(河北)) ในขณะเดียวกัน หลิวปังก็นำทหารไปบุกเมืองเสียนหยาง(咸阳) สุดท้ายผู้ปกครองของราชวงศ์จิ๋นต้องยอมแพ้ต่อหลิวปัง ราชวงศ์จิ๋นจึงล่มสลายลงในเวลาต่อมา
หลิวปัง(刘邦) เซี่ยงอวี่(项羽)
หลังจากที่ราชวงศ์จิ๋นล่มสลายลงแล้ว เซี่ยงอวี่ก็ขนานนามตนเองว่าเป็น ฉู่ป้าอ๋อง(楚霸王) และแต่งตั้งให้หลิวปังเป็นฮั่นอ๋อง(汉王) ตั้งแต่ปี 206 ก่อนคริสต์ศักราชเป็นต้นมา เซี่ยงอวี่และหลิวปังทำสงครามต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงกันเป็นพระมหากษัตริย์มาเป็นระยะเวลานานเกือบ 4 ปี ทางประวัติศาสตร์เรียกว่า “สงครามฉู่ฮั่น(楚汉战争)” ในตอนต้นของสงคราม เซี่ยงอวี่มีกองทัพที่เข้มแข็ง มีกำลังพลทั้งหมด 4 แสนคน ส่วนหลิวปังมีกำลังพลแค่ 1 แสนคน แต่ว่าหลิวปังใส่ใจความทุกข์ยากลำบากของประชาชน ตอนที่บุกเข้าเมืองเสียนหยาง เขาได้ประกาศยกเลิกกฏหมายที่โหดเหี้ยมของราชวงศ์จิ๋น และได้ประกาศใช้กฎหมาย 3 ข้อแทน คือ ฆ่าคนต้องได้รับโทษประหารชีวิต ทำร้ายร่างกายคนอื่นและลักขโมยล้วนมีความผิด นอกจากนี้หลิวปังยังให้ความสำคัญกับผู้มีความสามารถ เข้าได้รับความช่วยเหลือจากเซียวเหอ(萧何)จางเหลียง(张良) และหานซิ่น(韩信) ฯลฯ ทั้งยังมี “กวานจง(关中)” ซึ่งอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรเอาไว้เป็นฐานทัพ เพราะฉะนั้น กองทัพฮั่นซึ่งมีหลิวปังเป็นผู้นำจึงได้ค่อย ๆ เข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ ในทางตรงกันข้าม เซี่ยงอวี่กลับเป็นคนยโสโอหังและถือดี ไม่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ปล่อยให้ทหารใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงราษฎรได้ตามอำเภอใจ ซึ่งทำให้ประชาชนผิดหวังในตัวเขาเป็นอย่างมาก
“สงครามฉู่ฮั่น(楚汉战争)”
ในปี 202 ก่อนคริสต์ศักราช หลิวปังนำกองทัพรบกับเซี่ยงอวี่ กองทัพของหลิวปังปิดล้อมกองทัพเซี่ยงอวี่ที่ไกเซี่ย(垓下) (ปัจจุบัน อยู่ในมณฑลอันฮุย(安徽)) ตกกลางคืน เซี่ยงอวี่ได้ยินเพลงฉู่ของค่ายกองทัพฮั่นดังมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก นึกเอาเองว่าดินแดนของฉู่ถูกกองทัพฮั่นยึดไว้ได้ทั้งหมดแล้ว เซี่ยงอวี่จึงได้ลากับอวี๋จี(虞姬)สนมคนโปรดอย่างเศร้าสลด นำทหารม้า 800กว่านาย ฝ่าวงล้อมหนีออกไป เมื่อเป็นเช่นนี้ กองทัพฮั่นจึงได้ออกตามล่า เหตุการณ์คับขัน สุดท้ายเซี่ยงอวี่ฆ่าตัวตายที่ริมแม่น้ำอูเจียง(乌江)(ปัจจุบันอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอำเภอเหอเสี้ยน(和县)มณฑลอันฮุย(安徽)) ถึงแม้ว่าเซี่ยงอวี่จะพ่ายแพ้ แต่ว่าคนรุ่นหลังยังคงชื่นชมความอาจหาญของเขา หลี่ชิงจ้าวเขียนกลอนบทหนึ่งว่า “ขณะมีชีวิตขอเป็นวีรบุรุษ ตายแล้วก็ยังขอเป็นผีอาจหาญ จวบปัจจุบันยังนึกถึงเซี่ยงอวี่ ที่ไม่ยอมข้ามแม่น้ำไปฝั่งตะวันออก(生当作人杰，死亦为鬼雄，至今思项羽，不肯过江东。)” กลอนบทนี้แสดงถึงความระลึกถึงที่กวีมีต่อเซี่ยงอวี่ผู้เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่
อวี๋จี(虞姬) เซียวเหอ(萧何)
จางเหลียง(张良) หานซิ่น(韩信)
หลังจากที่หลิวปังรบชนะเซี่ยงอวี่แล้ว ก็ได้สถาปนาราชวงศ์ฮั่น ตั้งเมืองหลวงที่ฉางอาน(长安)(ปัจจุบันอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองซีอัน(西安)) เรียกชื่อประเทศว่า “ฮั่น(汉)” ในทางประวัติศาสตร์เรียกว่าราชวงศ์ฮั่นตะวันตก(西汉) (ปี 202 ก่อนคริสต์ศักราช ปี ค.ศ.8) หลิวปังก็คือพระเจ้าฮั่นเกาจู่(汉高祖)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น